Maria Montessori żyła w latach 1870- 1952. Urodziła się w niewielkim miasteczku we Włoszech.

Jej rodzice byli osobami o zupełnie odmiennych poglądach na wychowanie dzieci i rolę, jaką w społeczeństwie ma pełnić mężczyzna i kobieta. Ojciec, Allessandro Montessori, był byłym oficerem oraz urzędnikiem, a jednocześnie człowiekiem bardzo tradycyjnym w swoich poglądach. Mama była osobą niezwykle ciepłą, a jednocześnie bardzo otwartą na ludzi, Renilde Montessori dbała o to, by mała Maria uczyła się otwartości na drugiego człowieka i wrażliwości na ludzkie nieszczęście.
Mała Maria, wrażliwa na krzywdę i potrzeby innych, robiła np. odzież na drutach dla ubogich rodzin, towarzyszyła na spacerach upośledzonej umysłowo dziewczynce. W takim otoczeniu, u boku swoich rodziców, młoda Młoda Maria Montessori wyrosła na niezwykle silną i inteligentną osobę. 
Rozpoczęła naukę w wieku lat sześciu; była bardzo dobrą uczennicą i uzyskiwała najwyższe noty na egzaminach. W wieku 12 lat młoda Maria poprosiła rodziców o umożliwienie jej kontynuowania nauki. Mimo sprzeciwów ojca, lecz ze wsparciem ze strony mamy .przeprowadziła się do Rzymu aby kontynuować naukę. W wieku 13 lat zaczęła uczęszczać do średniej szkoły technicznej, którą ukończyła z wyróżnieniem.
Podjęła studia w akademii medycznej w Rzymie. W tym czasie przywilej studiowania należał wyłącznie do mężczyzn. Ze względu jednak na doskonałe wyniki w nauce i rezultaty egzaminów, Marii Montessori udzielono pozwolenia na studiowanie.
 Jako pierwsza kobieta we Włoszech ukończyła studia medyczne i w lipcu 1896 roku otrzymała dyplom lekarza medycyny.

Po studiach Maria Montessori zaczęła pracować na stanowisku asystenta w Klinice Psychiatrycznej Uniwersytetu Rzymskiego. Tutaj zwróciła swoją uwagę na dzieci - te z którymi miała do czynienia żyły w warunkach okrutnych. Pozostawione w pokojach bez jakichkolwiek przedmiotów, którymi mogłyby się zajmować. Obserwując dzieci, Maria dostrzegła, że ożywiają się one jedynie w trakcie posiłku, nie jedząc jednak, a bawiąc się nim, nic Ta obserwacja skierowała jej uwagę na rolę otoczenia, w jakim żyją dzieci i konieczność edukacji, nie tylko leczenia, dzieci psychicznie chorych. W ten sposób stworzyła kocept "przygotowanego otoczenia", który jest jednym z podstawowych warunków dobrej edukacji dzieci.
 Przełomowym wydarzeniem w jej karierze okazało się jej wystąpienie na konferencji w Turynie, gdzie przedstawiła wykład o edukacji dzieci upośledzonych. Jej występ oraz argumenty wywarły tak ogromne wrażenie na obecnym na konferencji ministrze edukacji, że zdecydował się zaoferować jej posadę dyrektora Scuola Ortofrenica, instytucji zajmującej się kształceniem dzieci upośledzonych, którą objęła wraz z dr. Giuseppe Montessano w 1898r. To tutaj Maria Montessori odniosła swój pierwszy, przełomowy sukces: ośmiu z jej podopiecznych nie tylko podeszło do egzaminu obowiązującego dla dzieci zdrowych, ale zdało je z wynikiem lepszym od nich!!! To wydarzenie zostało wielokrotnie opisane we włoskiej prasie jako "pierwszy montessoriański cud". Marię Montessori jednak zastanowiło coś zupełnie innego - skoro dzieci upośledzone i zaniedbane mogły osiągnąć tak wiele, dlaczego dzieci zdrowe osiągają tak mało? Jak to możliwe?

6 stycznia 1907 otworzono pierwszy „Dom Dziecięcy” - świetlicę, w której dzieci mogłyby przebywać w ciągu dnia, nadzorowane przez pedagogów i wychowawców .
Efekty pedagogiki Marii Montessori, jakie zostały wdrożone w domu dziecięcym zaszokowały świat tamtych czasów. Ludzie, którzy wierzyli, że dzieci są istotami chaotycznymi, nieuporządkowanymi, że nie potrafią same o sobie decydować, ani o siebie dbać, że są istotami, które należy obsługiwać, którym nie wolno do ręki dać nic co mogłoby im zaszkodzić, ponieważ same nie potrafią ocenić zagrożenia wynikającego np. z chodzenia po płotku czy używania noża, nagle były światkiem czegoś zupełnie szokującego:

• dzieci potrafią dokonywać wyborów;
• potrafią koncentrować się na wybranej przez siebie czynności;
• przejawiały płynące z wewnątrz umiłowanie porządku;
• wolały pracować niż się bawić;
• nie potrzebują kar i nagród by zachowywać się w sposób zdyscyplinowany;
• lubią ciszę;
• odmawiają słodyczy;
• mają poczucie godności osobistej;
• chętnie uczą się pisania i czytania
• same potrafią się zdyscyplinować.

Nigdy do tej pory nie postrzegano dzieci w ten sposób i to, co ludzie ujrzeli w Domu dziecięcym wywołało burzliwe, pozytywne reakcje, a nazwisko Marii Montessori powtarzane było nie tylko na łamach czasopism włoskich.
Jej fenomen polegał na tym, że jej podejście do edukacji nie było wynikiem wyobrażenia o tym kim są dzieci czy też co powinny robić i umieć. Wszystko to, co się działo w domu dziecięcym było aktywnością dzieci, wypływającą wyłącznie z ich wnętrza, a czemu Maria Montessori ułatwiła drogę do ujawnienia się. Ten fenomen nazwała później słowami: 
"Uczyłam się od dziecka. Wzięłam to, co dziecko mi przekazało i wyraziłam to. Tak powstała metoda Montessori".
Od 1911 jej metodę zaczęto wprowadzać na całym świecie, w roku 1929 powstało Międzynarodowe Stowarzyszenie Montessori (AMI - Associatio Montessori Internationale), które do dziś jest centralną placówką szkolącą nauczycieli i rodziców i koordynującą działanie placówek montessoriańskich na całym świecie. Całe swoje życie Maria Montessori poświęciła doskonaląc swoją pedagogikę, kształcąc nauczycieli i rozpowszechniając nowy pryzmat widzenia dziecka, tego kim jest i co robi.
Maria Montessori zmarła 6 maja 1952 roku w Noordwijk, w Holandii. Dom, w którym mieszkała w Amsterdamie obecnie jest siedzibą AMI.

Fotografia pochodzi ze strony Association Montessori Internationale: http://ami-global.org/